spot_img
InicioReportaxesBotulismo, a trampa mortal dos humidais da Rede Natura 2000

Botulismo, a trampa mortal dos humidais da Rede Natura 2000

Botulismo-trampa-mortal-humidais-Rede Natura 2000Os recorrentes episodios de botulismo asociados a algúns humidais da rede Natura 2000 española pon en dúbida o bo estado destes ecosistemas, cuxa inundación permanente depende do achegar que reciben desde as depuradoras de augas residuais de importantes núcleos urbanos.

En declaracións a Efe, o director de Conservación de SÉ/BirdLife, Juan Carlos Atienza, explicou que nos humidais cuxa lámina de auga ten pouca profundidade, a gran cantidade de nutrientes que levan as augas da depuración unida ás altas temperaturas en época estival provocan unha ausencia de osíxeno e a consecuente proliferación desta enfermidade.

O botulismo é unha toxina neuroparalizante producida pola bacteria Clostridium botulinum, que inhibe a resposta muscular do organismo, no caso das aves a súa incapacidade para voar, mergullarse, camiñar ou manter o pescozo ergueito, polo que adoitan morrer por ahogamiento ou paro respiratorio.

A bacteria pode permanecer durante anos en estado vexetativo e latente nos vasos lagunares, desenvólvese durante os meses máis cálidos, cando se dan as condicións propicias, e instálase e prolifera sobre os cadáveres de animais mortos, polo o envelenamento masivo de aves prodúcese pola inxestión de larvas.

Como medida preventiva, o director de Conservación de SÉ/BirdLife mencionou a necesaria ampliación de moitas das depuradoras instaladas xunto a estes humidais, que na actualidade “non dan abasto” para tratar o volume de auga residual que chega até elas.

Ademais, “canta máis auga teñan as lagoas, menor será o risco de ausencia de osíxeno que favorece o desenvolvemento da Clostridium botulinum”, engadiu.

Botulismo-trampa-mortal-humidais-Rede Natura 2000Desde que en 1999 detectásese un brote de botulismo no Parque Nacional das Táboas de Daimiel (Cidade Real) que afectou a máis de 10.000 aves, algunhas das lagoas máis emblemáticas da Reserva da Biosfera da Mancha Húmida han vivido episodios similares.

Un exemplo é a lagoa de Navaseca, en Cidade Real, catalogada como Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) da Rede Natura 2000, un valioso ecosistema crave para a invernada de numerosas especies de aves acuáticas, algunhas, como a malvasía cabeciblanca, en perigo de extinción.

Esta lagoa recolle as augas depuradas procedentes da Estación de Augas Residuais de Daimiel e durante os anos de ausencia de auga no Parque Nacional, situado a poucos quilómetros, converteuse nunha alternativa de estancia para as aves.

O pasado xaneiro, durante unha reunión do Padroado do Parque decidiuse a constitución dunha comisión de expertos formada por investigadores, científicos, técnicos das administracións públicas e ecoloxistas para analizar os problemas da calidade da auga nese emblemático ecosistema da Rede Natura 2000.

Unha das posibles medidas urxentes a adoptar será a ampliación da lagoa de Navaseca para que actúe como “filtro verde”, é dicir, unha depuradora natural que minimice a contaminación que se estende até as Táboas e que está a afectar ás pradarías de ovas ou vexetación subacuática, claves para a alimentación e refuxio de numerosas especies de aves.

Atienza lembrou que a lagoa de Navaseca é hoxe unha zona “rebosante de vida”, onde especies como o zampullín, a focha, a gallineta, o ánade friso, a cerceta, o ganso común, a malvasía cabeciblanca, o azulón, o pato culler e o calamón, atraídas polo abundante alimento que leva tan elevada concentración de materia orgánica, atopan aquí o seu refuxio ideal.

Co descenso dos niveis do acuífero e os problemas de seca extrema que padeceron os humidais da Mancha, o de Navaseca, que mantén uns niveis de forma artificial, “cobrou unha relevancia indiscutible para a observación e o estudo de todas estas especies emblemáticas”, explicou.

Botulismo-trampa-mortal-humidais-Rede Natura 2000

- Publicidade -spot_img