O Perú volverá ser sede dun dos eventos internacionais máis importantes en materia ambiental, o IV Congreso Mundial de Reservas de Biosfera organizado polo Servizo Nacional de Áreas Naturais Protexidas polo Estado (SERNANP) e o Programa sobre o Home e a Biosfera da UNESCO.
Trátase dun encontro entre os Comités do Programa O Home e a Biosfera (MAB) da UNESCO e os expertos directamente implicados na aplicación práctica das reservas de biosfera que levará a cabo do 14 ao 17 de marzo do 2016 en Lima a cidade capital.
O 4° Congreso Mundial de Reservas da Biosfera celebrarase do 14 ao 17 de marzo de 2016 na cidade de Lima
Durante este importante evento, delegacións de 117 países de todos os continentes debaterán e acordarán estratexias internacionais en temas relacionados á educación para o desenvolvemento sustentable, a viabilidade económica de sistemas de protección da natureza, as migracións humanas e a protección dos recursos naturais.
O Perú foi elixido por unanimidade para ser o anfritrión do IV Congreso Mundial do Reservas de Biosfera durante o Vixésimo sétimo período de sesións do Consello Internacional de Coordinación do Programa do Home e a Biosfera (MAB), realizado en xuño do presente ano na sede da UNESCO, París, Francia.
Existen poucos lugares no mundo nos que o home e a natureza viven armónicamente. 651 sitios privilexiados para a conservación da diversidade natural e cultural foron declarados ‘Reservas da Biosfera’ polo Programa O Home e a Biosfera da UNESCO e no Perú xestionan e gozan catro delas: do Manu, do Noroeste, Huascarán e OxapampaAsháninka-Yanesha, sendo as áreas naturais protexidas zona núcleo para a súa existencia.
Que son as Reservas de Biosfera?
As reservas de biosfera son zonas compostas por ecosistemas terrestres, mariños e costeiros, recoñecidos polo Programa sobre o Home e a Biosfera da UNESCO. En cada unha delas foméntanse solucións para conciliar a conservación da biodiversidade co seu uso sustentable, o desenvolvemento económico, a investigación e a educación.
Ademais, constitúen ‘sitios de apoio á ciencia ao servizo da sustentabilidade’, é dicir, son zonas especialmente designadas co obxectivo de avaliar enfoques interdisciplinarios para comprender e xestionar os cambios e interaccións dos sistemas sociais e ecolóxicos, incluídas a prevención de conflitos e a xestión da biodiversidade.
As reservas de biosfera constan de tres zonas interrelacionadas que cumpren tres funciones conexas, complementarias e que se reforzan mutuamente:
A zona núcleo, composta por un ecosistema protexido estritamente, e que contribúe á conservación das paisaxes, ecosistemas, especies e variacións xenéticas. Unha reserva de biosfera pode ter unha ou máis zonas núcleo xuridicamente constituídas, onde se permiten realizar investigacións e outras actividades pouco perturbadoras.
A zona tampón, que rodea o núcleo ou colinda con el, e onde se realizan actividades compatibles con prácticas ecolóxicas acertadas que poden contribuír á investigación, o seguimento, a capacitación e a educación científica. Nesta zona pódense realizar actividades como a educación ambiental, a recreación, o turismo ecolóxico e a investigación aplicada e básica.
A zona de transiciónes a franxa da reserva onde se autoriza un maior número de actividades para promover un desenvolvemento económico e humano sustentable desde os puntos de vista social, cultural e ecolóxico. É considerada unha zona de uso múltiple, na que poden desenvolverse actividades de aproveitamento sustentable dos recursos como a agricultura.
Cales son as súas funcións?
As reservas de biosfera cumpren tres funciones complementarias: conservación, desenvolvemento e apoio loxístico.
A función de conservación está destinada á protección dos recursos xenéticos, especies, ecosistemas e paisaxes.
A función de desenvolvemento, busca promover un crecemento económico e humano sustentable desde os puntos de vista sociocultural e ecolóxico. Neste contexto, é posible a execución de diversas actividades produtivas, que deberán estar suxeitas ás normas nacionais vixentes, a fin de asegurar e fortalecer os tres alicerces do desenvolvemento sustentable: social, económico e protección do medio ambiente.
A función de apoio loxístico, ten como finalidade promover actividades de investigación, educación ambiental, capacitación e monitoreo, relacionadas con temas locais, nacionais e mundiais de conservación e desenvolvemento sustentable.
