spot_img
InicioReportaxesCompostaxe, unha oportunidade ambiental e para a integración laboral

Compostaxe, unha oportunidade ambiental e para a integración laboral

Compostaxe-oportunidade-ambiental-para-integración-laboralA reciclaxe de biorresiduos a través da compostaxe é unha actividade “perfecta” para mellorar o medioambiente e, ao mesmo tempo, facilitar o emprego en discapacitados e sectores en risco de exclusión social, asegurou a Efe Goyo Neto, impulsor da iniciativa Ecocivita.

Neto explica que Ecocivita naceu como “un movemento de oposición” ás tendencias actuais no campo de xestión dos residuos, que ao seu xuízo desembocaron en “un modelo ineficaz, pois desaproveita abundantes recursos…, máis do 40 % da nosa bolsa de lixo inclúe biorresiduos” que poden reaprovecharse cento por cento.

Entre eles figuran “mondas de patacas, restos de verduras ou doutros tipos de alimentos…, todo iso que xeramos na nosa cociña e incorporamos á bolsa de lixo tradicional debería ir a un recipiente exclusivo”, advirte.

Logo, é preciso levar ese colector a unha compostadora, individual ou comunitaria, que “calquera pode ter en casa ou na urbanización, por exemplo no xardín ou nunha pequena terraza…” onde un proceso “sinxelo” permite imitar á natureza cando “degrada o manto orgánico xerado polas follas que caen no outono con axuda de microorganismos, humidade, sol, etc., para enriquecer o chan onde se produce esta transformación”.

A compostaxe é “exactamente o mesmo” pero controlando os parámetros de temperatura, osíxeno e humidade de maneira que entre seis e doce meses máis tarde pódese conseguir un produto agronómico “de calidade” que pode empregarse para abonar os propios xardíns ou macetas.

“Estamos a pechar así o ciclo da materia orgánica no mesmo lugar no que se xera”, conclúe Neto.
Neto, que leva 13 anos traballando como técnico ambiental na administración local, asegura que este tipo de traballo é un “nicho perfecto” para as persoas en risco de exclusión social ou con algún tipo de minusvalías.

“Tradicionalmente, estas persoas ocuparon os postos que ninguén quería ao final da cadea produtiva, pero o medioambiente é un sector onde poden integrarse con dignidade e facer un gran labor”, sinala.
Dotar a estes profesionais dunha capacitación e unhas ferramentas adecuadas para a fabricación de compost fai “interesante” o seu traballo para os empresarios “non só polos beneficios fiscais que leva contratalas senón pola súa valía e a súa produtividade”.

Ademais, o medioambiente “nestes momentos é un sector moi ben recoñecido e valorado” polo que o feito de que poidan traballar nel “proporciónalles un recoñecemento social importante”.

O creador de Ecocitiva lembra que os biorresiduos non teñen unha orixe única pois “todos somos produtores”, desde a persoa a nivel individual ata calquera colectivo -centros de traballo, hospitais, colexios, a propia administración-, aínda que por lei a responsabilidade da xestión dos desperdicios corre a cargo dos responsables municipais.

“Europa está a apertar e esixe á nosa administración que mellore esta xestión así que en breve teremos que separar, si ou si, os biorresiduos do resto dos lixos…, xa hai algunhas comunidades autónomas que o están facendo”, insiste Neto, pois este tipo de desperdicio xera metano, un dos gases máis prexudiciais na loita contra o cambio climático, ademais de provocar contaminación atmosférica e dos acuíferos.

O proxecto conta co asesoramento científico do grupo de investigación “Metabolismo do Nitróxeno” da Estación Experimental do Zaidín (EEZ), pertencente ao Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) e cuxa actividade se centra no campo das Ciencias Agrarias.

“Tiven a sorte de atoparme no camiño co doutor en Químicas Germán Tortosa, que traballa nesta estación de Granada”, explica Neto, “e con el puxemos en marcha unha oferta de micromecenazgo titulada “Os biorresiduos: un recurso con valor local” na plataforma www.lanzanos.com”.

A iniciativa susténtase sobre tres ideas fundamentais: a primeira son “varios meses de investigación en laboratorio para optimizar o proceso de compostaxe doméstica”, a segunda pasa por “envorcar estes datos e experiencias a escala real en dous colexios, en Madrid e en Granada” e a terceira é “a súa divulgación, porque isto non ten sentido se non compartimos os resultados coa comunidade científica e todo aquel que queira participar no proceso”. EFE

- Publicidade -spot_img